Raziye ÇAKIR
Bigalı Mehmet Çavuş.
“Mehmetçik” isminin gerçek isim bası, 1878 yılında Bulgaristan’ın Filibe şehrşnde (Plovdiv) dünyaya gelmiş, 1877 – 1878 Osmanlı Rusya Savaşı esnasında ailesi Anadolu’ya göç ederek Biga’nın Bahçeli köyüne yerleşmiştir.
Türk Milleti için ölüm kalım savaşı olan Çanakkale Savaşı’nda Bigalı Mehmet Çavuş da cephededir. Antant Devletleri deniz savaşları sırasında 4 Mart 1915’de ilk olarak karaya asker çıkarmayı dener. İngiliz donanması, 4 Mart 1915’de, 5 zırhlı ve 7 torpido desteğinde önce Seddülbahir tabyasını, kaleyi ve köyü 45 dakika ateş altına aldıktan sonra, 3 büyük sandalla Seddülbahir İskelesi’ne gelerek saat 15:30’da karaya tam teçhizatlı 75 civarında asker çıkartır. İngilizler bu çıkarmayı Seddülbahir Tabyası Osmanlı askerleri tarafından boşaltılmış olduğunu zannederek yapmışlardı. Aslında tahminlerinde haklılardı…
Seddülbahir Tabyası Osmanlı askerleri tarafından boşaltılmıştı, fakat bu bölgeyi kara saldırılarına karşı savunmaktan sorumlu olan 9. Tümen Komutanı Albay Halil Sami Bey, 27. Alay 3. Tabur 10. Bölük eratından Mustafa oğlu Bigalı Pomak Mehmet Çavuş komutasındaki yarım takım askeri (20 asker) Seddülbahir Kalesi’ne yerleştirmiştir.
Deniz tarafına, karşıyı geniş bir açıdan görebilecek şekilde yerleşmiş olan Bigalı Pomak Mehmet Çavuş komutasındaki 20 askerin elinde sadece el bombası ve tüfekleri vardı…
Çıkarma olmadan önce Bigalı Pomak Mehmet Çavuş askerlerini toplamış ve şöyle bir konuşma yapmıştı…
“Bana bakın, üzerinde durduğumuz, ayağımızı bastığımız yer ata yadigârıdır, vatanımızdır. Ha anamızın ırzı ha vatanın ırzı! Bu gelenler de unutmayın ırz düşmanları…
Bu ırz düşmanları buraya geldiklerine pişman olmalı!…”
İngiliz askerleri çıkarmaya başlayınca, Bigalı Pomak Mehmet Çavuş beklenen emri verir;
Karaya çıkan İngiliz askerleriyle Mehmet Çavuş’un takımı arasında, 3 saat devam eden şiddetli bir çatışma yaşanır. Seddülbahir Kalesi içerisinde bulunan Pomak Mehmet Çavuş’un askerleri sürekli yer değiştirip, ateş ederek sayılarını çok gösterdiler. Bu nedenle teknelerde bekleyen İngiliz askerlerinin tamamı karaya çıkamadı.
Bir ara Pomak Mehmet Çavuş’un tüfeğinin mekanizması işlemez olur.
Tüfeğini yere atarak istihkâm küreğini eline alır, düşman üzerine kürekle saldırır.
Üç saat sonunda İngilizler 23 ölü, 35 yaralı ve 4 kayıpla gemilerine geri dönerler.
Deniz Savaşları sırasında yaptıkları bu en büyük çıkarma hüsranla sonuçlanır. 25 Nisan’a kadar başka çıkarma yapamazlar.
Bigalı Pomak Mehmet Çavuş’ta başından ve göğsünden yaralanır. Avuçlarının içi de paramparçadır. Maydos Hastanesi’nde tedavi olur, hava değişimi için izin verilerek köyüne gönderilir.
Fakat izin süresini tamamlamadan “Arkadaşlarım cephede savaşırken ben burada yatamam” diyerek tekrar cepheye döner.4 Mart günü Seddülbahir’deki çatışmayı Harapkale’den izleyen 19. Tümen Komutanı Yarbay Mustafa Kemal, Çanakkale Müstahkem Komutanlığına gönderdiği raporunda Pomak Mehmet Çavuş’un madalyayla veya başka biçimde ödüllendirilmesini ister.
Mehmet Çavuş Gümüş Harp madalyası ile ödüllendirilir. Ayrıca kendisine Atatürk tarafından köstekli gümüş saat ve gümüş tabaka (tütün koyma yeri ve kahramanlık beratını koymak için ayrı bir bölümü olan) hediye edilir. Pomak Mehmet Çavuş’un kahramanlığı, kürekle düşmana saldırması ve askerleriyle beraber başarılı olması, her yerde büyük bir gurur ve kıvanç kaynağı olur. İstanbul gazeteleri ondan bahsederler.
Bigalı Pomak Mehmet Çavuş, Çanakkale Savaşının kamuoyuna adı açıklanan ilk kahramanıdır.
Osmanlı askeri, Bigalı Mehmet Çavuş ve kahramanlığından ilham alınarak, o günden sonra Türk Milleti tarafından “Mehmetçik” diye anılacaktır. Mehmetçik adının isim babası, Bigalı Mehmet Çavuş Çanakkale Savaşı bittikten sonra Bahçeli Köyü’ne döner. Toplam 16 yıl askerlik yapmıştır. Ara ara kısa süreli izne gelmiş yine cepheye dönmüştür.16 yıl askerlikten sonra hayatına kaldığı yerden devam etmeye çalışır. Geçimini sağlayabilmek için çiftçilik yapar.
Anne ve babasının Bulgaristan’dan getirdikleri geçim kaynağı olan İpek böcekçil iğini de yapar.
Bu şekilde kendisinin ve ailesinin geçimini sağlar. Kendisine bizzat Atatürk tarafından teklif edilen maddi yardımları; “Ben vatanım için savaştım, para için savaşmadım” diyerek reddeder.
Her yıl 18 Mart Deniz Zaferi törenlerine davet edilir sağlığı elverdikçe de katılır. Hayatı boyunca devletten maddi hiçbir yarım görmez gücü yettiğince kendi geçimini sağlamaya çalışır.
Ta ki seksen yaşlarında artık gücü yetmemeye başlayana kadar. İyice güçten kuvvetten düştükten, ihtiyaçlarını karşılayamaz hale geldikten sonra bir avukat aracılığıyla devletten yardım talep eder. Ömrünün son ayları yatalak hasta olan eşine bakmakla geçer.
Eşine bakarken kendisi aniden hastalanır ve bir hafta içinde 3 Şubat 1964 tarihinde 86 yaşında Hakkın rahmeti-ne kavuşur. Kendinden 13 gün sonrada eşi vefat eder. Günümüzde ikisi de Bahçeli Köyü mezarlığında yatmaktadır.
Türk Askeri’nin “Mehmetçik” diye anılmasının sebebi olan kahraman Bigalı – Filibeli Mehmet Çavuşu rahmet ve minnetle anıyoruz… şanı ve şöhreti bu günde Bulgaristanlı soydaşlarımıza övünç kaynağı ve örnektir.
Kaynak: Türk Tarihindeki kahramanlık öyküleri.
