EL DİYEMEDİM

Gözyaşımla silip yaralarımı
Rengine boyayıp anılarımı
Eline bırakıp yarınlarımı
Mutluluğun resmi sen diyemedim.

Bütün vedaları dizdim dilime
Hiç birini sana söyleyemedim
Yüreğimde kaldı iki kelime
Giderken benimle gel diyemedim.

Ayrılık çaldıkça her türlü telden
Mutluluk demini demle-yemedim
Hüzünler konuştu bin türlü dilden
Ayrılsak ta sana el diyemedim.

Firdevs BÜYÜKATEŞ
KIRKLARELİ

______________________

Görüntünün olası içeriği: ağaç ve açık hava, şunu diyen bir yazı 'Söyleyecek sözüm olmayabilir ama önemli değil boş konuşmaktan Çünkü efendilik ağaç gibidir kökü yerde başı göktedir'

ÜÇGEN.

Hatıralar bende,ben sende
Sen kim-bilir nerelerdesin
Dudağımdan dökülen nağmelerde
Hıçkıran hala senin sesin.

İster anla ister bana deli de
Hasretinden yüreciğim dağlandı
İlaç kokan ellerinden geride
Hayatım hiç durmadan sallandı.

Ağır oldu hasretinin bedeli
O,gecede durdu büsbütün zaman
Bir daha yüzüm asla gülmedi
Yaşasam da zaman zaman.

FİRDEVS BÜYÜKATEŞ
KIRKLARELİ
“YÜREĞİME EKTİM SENİ”kitabımdan

Reklamlar