1. Çocuğun Çığlığı
Baba, Ben Türk müyüm?

“Baba, ben Türk müyüm?” dedim,
Sustun… Bakışların yerde gezindi.
Adımı yeni verdiler dün,
Ama ben o değilim, biliyorum.

“Evde ne konuşuyorsunuz?” diye sordular,
Yalan söylemeyi öğrendim dün.
Anne, “Sakın söyleme kızım” dedi,
Ama içimde Türkçe bir ninni yankılandı.

Korkuyorum baba,
Öğretmen defterimi karıştırıyor,
Adımın yanında çizgiler atıyor.
Baba, ben Türk müyüm?
—
2. Annenin Feryadı
İsimsiz Mezarlar

Gecenin koynunda bir mezar kazdık,
Sakladık onu, Müslüman usulüyle,
Gündüz zorla gömmüşlerdi zaten,
Ama gece bizimdir, dedik.

Dualarımı fısıldıyorum,
Ama hangi dilde diye sormasınlar diye,
Gözyaşımı bile sessiz döküyorum artık.
Bu toprak bizimdi, ama taşlarımız bile yetim.

Evlatlarımıza susmayı öğrettik,
Ne utanç, ne acı!
Annesi çocuğuna yalan öğretir mi?
Ama başka nasıl korurdum seni?
—
3. Toprağın Sesi
Beni Unutma

Ben, tarlaların ortasında bir mezarım,
Taşım kırılmış, adım kazınmış,
Ama altında bir Türk yatar,
Beni unutanı tarih affetmez.

Bir vakit, üstümde namaz kılınırdı,
Dualar yükselirdi göğe.
Şimdi sessizim, ama hala buradayım,
Ben, adını kaybetmiş bir kimlik.

Her adımda hissedersin beni,
Çünkü bu toprak senindir.
Senin duaların, benim çığlığımdır,
Beni unutma, unutturma.
—
4. Geçmişin Yankısı
Beni Hatırla

Geceler bir hatıra oldu,
Sabahlar bir utanç.
Beni senden aldılar,
Ama senin gözlerinde kaldım.

Her dilimde Türkçe bir dua,
Her adımımda kırılan bir taş,
Beni adımla çağırma dediler,
Ama adım kalbinde yaşar.

Korkma artık!
Çünkü ben buradayım,
Silinmiş mezar taşlarında,
Ve çocukların gülüşlerinde.
—
5. Bir Ana, Bir Evlat
Yarını Sana Bırakıyorum

Kızım, adını aldılar elimizden,
Evimizi, tarlamızı, mezarımızı,
Ama almadılar umudumuzu.
Bu toprak, bizim dualarımızla ıslanmış.

Büyüyeceksin kızım,
Korkmayacak, susmayacaksın.
Çünkü bizden aldıkları her şey,
Sana direniş olacak.

Adını geri alacaksın,
Taşlarımızı yeniden dikeceksin,
Ve senin gözlerinde yeniden yeşerecek,
Bu halkın umut dolu yarınları.