Yasenovo (Gerdeme) köyü Ruen Belediyesine bağlı, Ruen’in kuzeyinde, tepelerin ortasına siperlenmiş, meşe ağaçlarının oluşturduğu serin iklimle ferahlayan, halkının misafirperver ve eğitim gönüllüsü olduğu güzel bir köy.

Yasenovo köyünün tarihi Bizans zamanına kadar uzanıyor. O dönemde köy halkı Kara Pınar denilen yerde yaşıyormuş. Oradaki halk belli bir süre sonra çetin soğuklar ve hastalıklar yüzünden komşu köylere göç etmek zorunda kalmış. Kara Pınarlılar, 4 farklı köye 10’ar veya 15’er hane olarak gitmiş. Yeni köy olarak 15 haneden kurulan Yasenovo köyü ise eski yerleşim yerinin 1 kilometre güneyinde kalıyor. Günümüzde köyde 600 kişi yaşıyor.
Tarihe karşı özel ilgi beslediğini söyleyen Yasenovolu Recep Şaban Halil, köyün belki de civarda en eski tarihe sahip köylerden biri olduğunu idda ediyor. Recep Halil: “Kara Pınar yakınında bir haç işareti buldum ve onu Burgas’taki tarihi eserler müzesine teslim ettim. Haçı incelediler ve bana Bizans İmparatorluğu zamanından olduğunu söylediler. 4 yıl önce de Kamçiya nehrinden köyümüze su getirdiler. Su boruları döşenirken yapılan kazılarda çok büyük taşlar çıktı. Sonradan anlaşıldı ki, kilise yeri olarak bilinen mekanın 200-250 metre doğusunda cami de varmış. Oradan çıkan 3-4 taşı şu andaki camimize hibe ettim. Herhalde o zamanlar Müslümanlar ve Hristiyanlar beraber dostane yaşıyorlarmış.” O zamanlar köyde, Müslüman Türklerin yaşadığına kanıt olabilecek  en eski mezarlıkta bir mezar taşının bulunduğunu ve üzerindeki yazıdan 315. yıla ait olduğunun anlaşıldığını söyleyen Recep Halil, 315 yılının büyük ihtimalle Hicri takvime ait olduğunu belirtiyor. Bu durumun bize, 937 yılında o köyde Türklerin yaşadığını ispat ettiğini ifade eden Recep Halil, söylentilere göre köye yakın Koca Kaya’nın üzerinde Bizans zamanında bir kalenin olduğunu ve bölgenin oradan yönetildiğini aktarıyor.
Osmanlı-Rus harbinden sonra köyden göçler başlıyor, ama bu göç pek büyük bir göç olmuyor. Halihazırda Yasenovo sadece Türklerin yaşadığı bir köy. Recep Halil’in hatırladıklarına göre köy, 1900-1915 yıllarında belediye imiş. Köyden Türkiye’ye en büyük göç 1951-52 yıllarında olmuş. Köyde 40 hane kalmış, diğerleri Türkiye’ye göç etmişler. Recep amcanın babası ve dedesi bu göç edenler arasındaymış.
1989 yılında ise 75 kişi göç etmiş Türkiye’ye. Bu göç de köydeki sosyo-ekonomik dengeleri biraz kötü olarak etkilese de şu anda köyün durumu ekonomik yönden iyi. Köy muhtarı Hasan Eşref’in anlattıklarına göre, köy halkı daha çok diğer şehirlerde ve yurt dışında çalışarak geçimini temin ediyor. Hasan Eşref: “Köyümüzde malesef iş yeri yok. Hayvancılık da hemen hemen yok denecek seviyede. 2-3 kişinin 10-15 inekleri var. Tarımcılık ise gelişme gösteriyor. 2 kişinin toplam 25 dekar Köstendil erikleri var ve ticaretini yapıyorlar. Ümit ediyorum ki, bu meyve bahçeleri daha da çoğalır.Tütüncülük yıldan yıla geriledi ve şu anda tütün çalışan yalnız 15 aile var.” Köydeki erkeklerin çoğunun inşaat sektöründe çalıştığını söyleyen muhtar, kadınların ise yaz aylarında deniz boyundaki otellerde çalışmaya gittiğini belirtiyor. Hasan Eşref: “Köylümün durumu 2009 yılına kadar oldukça iyiydi. Ekonomik yönden bir istikrar vardı. Ama 2009 yılından sonra herşey kötüleşmeye başladı. İşsiz kalanlar oldu. En kötüsü de köydeki gençler işsizlik yüzünden yurt dışına çıkmaya başladılar ve köy yıldan yıla boşalmaya başladı. Şu anda 30 gencimiz yurt dışında çalışıyor. Yurt dışına gidenlerin sayısı 2009’dan öncesine kıyasla 3 misli yükseldi.”
Kara Pınar köyü dağılınca, Yasenovo köyüne yerleşenler belli bir süre sonra ortak kararla, bir yer satın almışlar ve bir cami inşa etmişler. Caminin inşasından sonra köylüler, ibadetlerini rahatça yapmaya başlamış. Komunist rejiminde bile camide ezan okunmuş ve isteyen camiye gidip ibadetlerini eda edebiliyormuş. Ta ki 1985 yılına kadar. Geçen yıl, resmi açılışı yapılan yeni caminin inşaasıyla beraber köylü daha geniş ve modern bir camiye kavuşmuş. Artık köyde Bayram namazlarında bile rahatlıkla cemaati alacak bir cami mevcut. Köyün imamı Rıdvan Hoca, köylüyü dini konularda bilgilendirmek için elinden geleni yapıyor.

İlhan Şenol – Zaman BG