Sevilcan YÜCE

Dün bu meydanda karşılaştık.

Birbirimizin boynuna sarıldık

Birbirimize “çocukları”,

“işleri”, “evdekileri”,

“sağlığı”, “arkadaşları”,

“ortak bildiğimiz davayı”,

“yolculuğu” sorduk.

Bir şarkı dinledik beraber,

Buğulandı gözlerimiz.

O günler hep beraber ağladık…

Nedir ayıran bugün bizi?

Neden ağlayamıyoruz karşılaştığımızda

Neyi bölüşemiyoruz aramızda…

“Belene” ölüm kampında bir nar yeterken ikimize,

Bugün neden gözlerin hep başka yerde!

Kaç paraysa gözyaşların

Söyle vereyim

Görüşünce beraber ağlayalım…