Sevilcan YÜCE

Şiir kalbin sesidir. Yüksek de olabilir, alçak da, ama sesiz de olsa, etkisi hep aynıdır. Biz Bulgaristan Türk şiirini sevenler, her söyleyişte bir büyük gerçeği ararız. Her şey her zaman her yerde değiştiğinden, şiirler de zaman açısından eskiyebilir, ama ömürleri dolmaz, renklerini ve gönül okşayan esintilerini korurlar. Bunun gücü, eski sevgiliye tazeliğini korumuş bir şiiri yeniden okurken en güçlü hissederiz.

Sıkça olmak üzere, bana  şiirle uğraşmak zor mu?, diye soranlar oluyor. Şiir açmış goncaları koparıp yolup demet yapmak değildir! Şiir doğayı bozmadan renklerden ve kokulardan demet yapmak kadar zordur. Anı yakalamak, anın yinelemesini beklemek, güzeli yormadan sevmek kadar zordur.

Güzel, Ne Güzel Olmuşsun

Heey güzeller güzeli!
Ne şirin olmuşsun sen
Sesin dünyaya bedel
Söyle bana kimsin sen?

Ne zor seni bulabilmek!
Yerin şarkıların son kıvrağı!
Yenileşmişsin, nerede o eski ahengin?
Kulağıma gelen dünyalar bedeli!

Halkımın dili, güzeller güzeli
Dünya orkestrasında bir tını
Ve eksik olsa tek akort, olmaz
Onsuz senfoni, ne de bir orkestra eseri!

Heey güzellerin en güzeli
Halkımın anadili, Vatanımın öz dili,
Bir hoşluk ki, doğuşundan gelen!
Bir tek bakışınla dünyalara bedelsin.