Hamiyet YIDIRIM

Adımız Yok Artık

Adımız yok artık,
Ne taşta ne toprakta yazılı.
Mezarlarımız sessiz,
Taşları kırık, duaları eksik.

Dilimiz sustu,
Bir türküyü fısıldamak bile yasak.
Türkçe düşünmek bir suç,
Hayal kurmak bile karanlık.

Okullar kapandı,
Çocukların sesleri sustu sokaklarda.
Kalemler kırıldı,
Defterler beyaz bir yas perdesinde.

Gülmek yabancı şimdi yüzlerimize,
Mutluluk kavramı bile sürgünde.
Bir halk, gölgeler arasında saklı,
Kimliği elinden alınmış, yalnızca bir hatıra.

Ama kalbimiz unutmaz,
Bu toprakların sesi biziz hâlâ.
Adımız geri dönecek bir gün,
Türkçe dualar yükselecek dağlardan sonsuzluğa.

Bizi yok etmek isteyenlere inat,
Her kırık taşa yeniden yazacağız adımızı.
Dilimiz, kimliğimiz, tarihimizle,
Biz hep var olacağız, sonsuza kadar.

______________________________________

Yasaklı Düşler

Gözyaşlarımızı tükettik,
Acıyı içimize gömdük sessizce.
Bir kimlik yok oldu ellerimizden,
Adımızı bile unutturmak istediler.

Okullar kapandı, kalemler sustu,
Çocuklar oyun oynamaz oldu.
Mezar taşlarımız kırıldı birer birer,
Geçmişimiz, taşın tozuna karıştı.

Slav isimler taşıyoruz şimdi,
Ama içimizde Türkçe bir yankı.
Ne düşünebiliyoruz ne hayal kurabiliyoruz,
Gülmek bile bir suç burada artık.

Her duvar bir sınır,
Her kelime bir direniş fısıltısı.
Ama kimlik unutulmaz,
Bir halkın ruhu asla teslim olmaz.

Kırık taşlardan yeniden yükseleceğiz,
Küllerimizden doğacak yarınlar.
Türkçe düşler yasaklanamaz,
Biz buradayız, biz varız, unutulmayacağız!