Tarih: 16 Eylül 2019
Yazan: Habil Kurt
Konumuz: 2019 – 2020 ders yılı açıldı. Çocuklarımıza, öğrencilerimize
başarılar dileriz.
BGSAM
Biz çocuklarımızı okula bir kıvılcım olarak gönderir, okul bitirip alev olarak
dönecekler umuduyla bekleriz. Çocuklarımızın Türk ateşinde yanmaları ise en
büyük arzumuzdur. 2 700 köy okulumuz ve medresemiz olduğu devirde
dedelerimiz, her sabah koltuğuna 2 odun sıkıştırdığı talebeyi derse
göndermekten gurur duyuyordu. Şumnu’da Nüvvab’ın açılmasıyla bu umutlar
büyümüştü. Öğretmen okullarının açılmasıyla ise coşmuştuk.
Öğretmenlerimizin ders kitaplarını Latince harflerle kendi elleriyle yazması
hepimize kıvanç vermişti. Sonra divitlerin ucundan şiirler akmaya başladı.
Dilberler her gün yeni bir şarkı türkü öğreniyor, zevzekler fıkra anlatmak ve
tekerleme gevelemekten geçiniyordu. Bizim kovan Türkçe vızıldıyordu.
O gün bu gün geçmişi özlemekle hayal kurmak arasındaki farkı düşünüyorum.
Hayallerin mi nostaljinin mi hamalıyız bilemiyorum.
Fakat kırılmış camları bu ders yılı için de onarılmayan okul pencereleri ve
hurdaya verilmiş okul zilleri gördükçe üzülüyorum.
Üzülen anlaşılan yalnız ben değilim.
Eminim, sevilen şairlerimizden Habil Kurt 2019-2020 ders yılına 60 bin birinci
sınıfa zil sesi işitmeden ve yarısı öğretmenin söylediklerinden tek kelime
anlamadan başlayacağından üzgün. Ana babalar da çocuklarını ateşi sönmüş bir
ırkın isli lambasından nur almaya gönderdiklerinden hüzünlü ve huzursuz.
Ve işte şairimizle yüzleşmemiz:
YENİ DERS YILI KUTLU OLSUN!!!!!
Bugün tüm öğrenciler, ana-babalar ve öğretmenler için bayramdır!
Bulgaristan’da 2019/ 2020 ders yılı başladı!
Kaç okulda okul zili çalmayacak bunu hiç düşündünüz mü!?
KÖPEKSİZ KÖYDE OKULA DA HAYAT YOKTUR
Geçen yüzyılın altmışlı yıllarında Sitevo köyünden genç öğretmen Petko Abuşev
muhtarlığın köpekleri öldürme komisyonu üyesiymiş. O devir rejiminin köylerde
köpeklerin öldürülmesi emrini uygulamaya başlamazdan önce, köpeklerden
kurtulmak isteyen komünist idarenin aldığı kararın doğru olduğunu anlatmak
için muhtarlığa bağlı köy ve mahalleleri dolaşmaya koyulmuşlar.
Sıradaki Pabuççular (Çehlari) köyü. Gençler tarla işinde olduğundan dolayı, köy
içinde daha fazla yaşlılarla karşılaşmışlar. Duvar yerine boylu boyunca uzanmış
bir ağıcın önünde hal hatır eden birkaç kişiye rastlamışlar. Selam verip aldıktan
sonra ziyaret maksadını anlatmışlar. Köylülerden biri muhtarlıktan gelenlere
dönerek:
– Niyetiniz hayra değil…. Köpeksiz köy olmaz!
Homurdanan hemşerileri ona arka olmuşlar… fakat dediklerini anlayan
olmamış?!
İki yıl sonra köpekleri öldürme komisyonu üyesi aynı kişi, artık belediye eğitim
işleri komisyonu müfettişi olarak Pabuççular köyü okulunu kapatma komisyonu
üyesi olmuş. Köyü dolaşırken aynı yaşlıya yeniden rastlamışlar. Ve ihtiyar onlara
şöyle demiş:
– İş bu bizim güzel köyümüzün yok olmasının başlangıcı olacaktır. Köpeksiz
ve okulsuz köy olmaz….
Gözlerinden yaş boşanan yaşlı kekelemeye başlamış.
Hemen gelecek sene köylüler birer ikişer hane komşu köy İskra (Kıvılcımlı)
köyüne taşınmaya başlamışlar. 1965 yılında o devrin Halk Meclisi Divanı
(Prezidyumu) kararıyla Silistre’ye bağlı Çehlari (Pabuççular) köyü, köy ve kasaba
türü yerleşim mekânları cetvelinden silinmiştir.
Üzerinden bu kadar yıl geçtikten sonra Petko Abuşev Feraim ustanın doğru
söylediğini fark etti. Ama bir de iş işten geçti!
Habil Kurt.
Bulgaristan.
